Φλώροι Εικαστικοί: Τοτού Μαρία: Εικόνα της Αγίας Σοφίας, ασκήτρια της Κλεισούρας-Βυζαντινή απόδοση

Πέμπτη 5 Μαΐου 2016

Τοτού Μαρία: Εικόνα της Αγίας Σοφίας, ασκήτρια της Κλεισούρας-Βυζαντινή απόδοση

Εικόνα της Αγίας Σοφίας, ασκήτρια της Κλεισούρας-Βυζαντινή απόδοση

Προσχέδιο με βοηθητικούς άξονες και Αγία Σοφία-Φορητή εικόνα 30Χ40

Χρυσές τομές- έργο Μαρίας Τοτού 2011 έργο Μαρίας Τοτού 2011

Η Βυζαντινή Τέχνη υπηρετεί μία υψηλή αποστολή. Η αγιογραφία δεν είναι μόνο μία καλλιτεχνική δημιουργία αλλά κυρίως μία Θεολογική δημιουργία.

Ο αγιογράφος οφείλει να αγωνίζεται, ζώντας μέσα στην Εκκλησία την όλη εκκλησιαστική ζωή και να εκφράζει μέσα από τα έργα του- έργα αποκαλυπτικά που φανερώνουν τα έσχατα, την χαρά που εκπηγάζει από την Ανάσταση του Κυρίου μας και το κάλλος όχι το πρόσκαιρο κι αυτό που τέρπει τις αισθήσεις αλλά το εσχατολογικό. Γι’ αυτό και απαρνιέται την φυσιοκρατική απόδοση των σωμάτων «αισθητική εγκράτεια», χρησιμοποιώντας μία ζωγραφική λιτή, αφαιρετική, σχηματοποιημένη, την βυζαντινή τεχνοτροπία, που μας την παρέδωσαν οι πρώτοι κιόλας αγιογράφοι από γενιά σε γενιά, με μικρές διαφοροποιήσεις ανάλογα με το ιστορικό πλαίσιο δράσης τους.

Τα μορφοπλαστικά στοιχεία αυτής της τέχνης μπορούμε να τα κατανοήσουμε στις αγιογραφίες που απεικονίζουν νεοφανείς αγίους, καθώς για πολλούς από αυτούς υπάρχουν φωτογραφίες και μπορούμε να τις χρησιμοποιήσουμε για να μελετήσουμε την απόδοση των χαρακτηριστικών τους σε σχέση με την βυζαντινή τεχνοτροπία.

Η βυζαντινή αγιογραφία, λιτή και ασκητική χρησιμοποιεί μόνο ότι θεωρεί απαραίτητο. Απλές γραμμές, καθόλου τυχαίες, αποστάσεις χαρακτηριστικών βάσει μετρημάτων και κανόνων, σχέδια συμμετρικά που βασίζονται στην χρυσή τομή. Χρώματα λιτά, συνήθως τετραχρωμία - Πολυγνώτεια Κλίμακα.

Η χρήση θερμών χρωμάτων για το φως της σάρκας επάνω σε ψυχρό πράσινο προπλασμό έχει ως αποτέλεσμα «το κομμάτιασμα της μορφής και το στυλιζάρισμα των στοιχείων, που δείχνουν να αυτονομούνται και να αποκτούν ιδιαίτερη εικαστική υπόσταση μέσα στα όρια της μορφής του προσώπου» όπως παρατηρεί και ο Γ. Κόρδης.