21 Ioυνίου 2015 (2 Performances)
Θέατρο Retizek Κρατική Ακαδημία Παραστατικών Τεχνών της Πράγας (DAMU), Tσεχία
Είμαι
κομμάτι του χώρου. Θέλω να βρω τη δική μου ταυτότητα, θέλω να βρω απαντήσεις.
Αναμοχλέυω τη μνήμη…ρωγμές και χρόνος, ενώ όλα αλλάζουν.. Κοιτάζω: το χθες, το
σήμερα…τα όνειρα ταξιδεύουν….
Μικρές Αλίκες υπάρχουν κρυμμένες στα κουτιά της
μνήμης…εδώ και πολύ καιρό…ζητούσαν, ζητούν, θα ζητάνε πάντα αφορμές
εξωτερίκευσης, για να δείξουν έναν από τους πολλούς εαυτούς τους…ο κόσμος
τους…πικρός, γλυκός, ακραίος, με χρώμα ή μοναχικός, αξεδιάλυτος…ταξίδια στις
χώρες των θαυμάτων, που είναι όσες και οι αόρατες ψυχές. Καθεμιά τους
ονειρεύεται και αποζητά τη μνήμη στο πεθαμένο λικέρ της εφηβείας της, στην
αθωότητα των παλιών βιωμάτων, σαν αποκούμπι, σαν αίσθηση, σαν γεύση βύσσινου…το
πεθαμένο λικέρ...και μια από τις πολλές Αλίκες να το αναζητά ως δύναμη , μέτρο
κι όνειρο...
Πόσα
όνειρα υπήρχουν, υπήρξαν, θα υπάρξουν; Το παρελθόν, ως βιωμένη κατάσταση
καραδοκεί και ενεδρέυει. Το αντέχουν όλοι; Η κάθε εμπειρία γίνεται
παρελθόν..μας καλεί ως καράβι τρικάταρτο σε ταξίδια απίθανα και νοερά. Η
φαντασία δείχνει το δρόμο..για κάθε Αλίκη..όσο αντέχει ή καθεμιά, όσο τολμάει
να βγει απ’ την εικόνα της , όσο νομίζει, πως το λικέρ της μνήμης θα την φέρει
σε καινούργιους δρόμους..για ν’ ανταμώσει τ’ αγάλματα κι ότι καλό ή μη καλό
μπορεί να φέρουν ...εμπειρίες,γνώσεις, παλιές εικόνες...θα δείξει.
Κάθε
μέρα, κάτι νέο και καινούργιο, μια νέα ελπίδα. Ταξίδια για τις Αλίκες και κάθε
Αλίκη...που δεν ξεχνάει τα όνειρα...τις αγαπημένες φωνές του παρελθόντος, που
πάντα βρίσκονται κρυμμένες στα μύχια του μυαλού της...και ζουν σαν χρώμα, σαν
ήχος, σαν λικέρ...με μαγικό τρόπο....όπως η Αλίκη στη χώρα των
θαυμάτων................
Τόσο
απλά......................................................................................................................
Γ΄Εργαστήριο Ζωγραφικής
Εαρινό Εξάμηνο 2016
Εξάμηνο 8ο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου